ایران - اعتراض و اعتصاب در شهرهای مختلف میهن+عکس

همچنان در شهرهای میهن مردم از عدم پرداخت حقوق و حق بیمه در اعتراض هستند و مسئولین به تجمع و اعتراض آنها وقعی نمی گذارند. روز شنبه هم مثل روزهای قبل در شهرهای فسا و سمنان و ماهیدشت و ..... تجمع اعتراضی بر پا بود.

شنبه ۲۴مرداد۹۴:
سمنان: بدلیل پرداخت نشدن ۶ماه حقوق برای چندمین بار کارگران کارخانه ملارد کاشی دست به تجمع اعتراضی می زنند. ولی بگفته برخی از کارگران این تجمع همچنان بی نتیجه است و مسئولان که در بی کفایتی گوی سبقت را از یکدیگر ربوده اند و دنبال منافع و دزدیهای خود هستند  برایشان مهم نیست که بر سر کارگران چی می آید. رسیدگی به درخواست اعتراض کنندگان نمی کنند. 

فسا: برای چندمین بار به عدم پرداخت ۷ماه حقوق خود کارگران کارخانه قند دست به تجمع اعتراضی زدند. کارگران گفتند تجمع قبلی را در مصلی فسا برگزار کردیم ولی امام جمعه کاری برای ما انجام نداد. الان مقابل فرمانداری تجمع کرده ایم تا فرماندار ببیند که ما با چه مشکلاتی روبرو هستیم. اما برایمان محرز است که او هم کاری نمی کند. 

 

شهرکرد: برای دومین بار بدلیل عدم پرداخت حقوق خود به مدت ۵ماه کارگران فرجان سوله چهارمحال و بختیاری دست به تجمع اعتراضی زدند. اولین بار در محوطه کارخانه تجمع را برگزار کردند که مدیر عامل مجبور شد حقوق یک ماه کارگران را پرداخت کند تا کارگران آرام شوند. در حال حاضر نزدیک به سه ماه است که خبری از مدیر عامل نیست و کارگران از استاندار تقاضای رسیدگی به مشکل خود شده اند. 

 کرمانشاه: در اعتراض به عدم پرداخت دو ماه حقوق عقب افتاده کارگران کارخانه سیمان سامان ماهیدشت دست از کار کشیده و خواهان رسیدگی شدند. 

خانم مریم رجوی در پیام خود به مناسبت روز جهانی کارگر در اردیبهشت ۱۳۹۴ گفتند:

كارگران ايران در شرايطي به چنين رويارويي فزاينده‌يي عليه رژيم حاكم رو آورده‌اند كه از دوران قحطيهاي پس از جنگ جهاني دوم به اين سو، يعني از 70 سال پيش ‌تاكنون، هیچگاه کارگران ایران تا اين پايه گرفتار فقر و سركوب و بي‌‌حقوقي و ناامني شغلي نبوده‌اند.

در پاييز سال گذشته بانک مرکزی رژيم اعلام کرد که هزینه خانوار ایرانی در سال گذشته ۳۱.۴ درصد نسبت به سال۹۱ افزایش یافته است.

اين وضعيت كه بسياري خانواده‌ها را به زير خط فقر ساقط كرده، در مورد كارگران وخيمتر است.

به اعتراف مقامهاي رژيم، «هم‌اكنون معيشت ۹۰ درصد جامعه كارگري كشور زيرخط فقر بوده و ۱۰ درصد باقيمانده نيز با خط فقر فاصله چنداني ندارند».  از سال ۸۴ تاکنون قدرت خرید کارگران ۷۳ درصد کاهش یافته است. و «شکاف موجود بین دستمزد و مخارج خانوارهای کارگری که بیشتر از ۵۰ درصد کل شاغلان را تشکیل می‌دهند، باعث انجام فعالیتهای اجباری در بازارهای غیررسمی، دلالی، شب کاری، کار پاره وقت و مواردی از این دست برای امرار معاش شده است».

هم‌چنين اگر چه حداقل دستمزد تعيين شده براي كارگران، فاصله زيادي با هزينه واقعي خانوارهاي كارگري دارد، اما «در حال حاضر ۵ میلیون نفر کمتر از حداقلدستمزد مصوب ادارة کار را دریافت می‌کنند و بدون هرگونه بیمه و شناسنامه کاری هستند».