ایران - تجمع و اعتراض کارگران همراه با خانواده‌هایشان در شهرهای مختلف +عکس

ظلم و ستم سرانجام جای خودش را به رهایی و پیروزی میدهد. در برابر چپاولگری حاکمیت تبهکار آخوندی و فقر و بیکاری به میدان مبارزه و فریاد زدن و مطالبه حق و حقوق را کردنه است . شب های تلخ دیکتاتوری به روزهای خوش آزادی .... بله تبدیل خواهد شد. ما با هم ذره ای از حقوق حقه خود کوتاه نیامده و همواره فریاد می زنیم و آرامش را از سردمداران جانی زهر خورده آخوندی می گیریم. که پس کجا رفت این همه وعده و عید و قول و قرار ما به حقوق و مزایا و بیمه خود قانع هستیم این را هم از ما گرفته اید. ولی ما کوتاه نمی آئیم برسرتان چون صاعقه فرود می آئیم.

شنبه ‍۱۷مرداد۹۴: 
آذربایجان شرقی:  بمدت ۸ماه است که حقوق کارگران کارخانه مارال بهتاش عقب افتاده و دریافت نکرده اند. برای دومین بار تجمع اعتراضی بر پا کردند تا شاید بتوانند حقوق خود را دریافت کنن. برخی از این کارگران با خانواده های خود در این تجمع شرکت کرده  بودند. 

کرمان: بعد از اعتراضات کارگران کارخانه مس سرچشمه حقوق آنها واریز و پرداخت شد. ولی کارگران قراردادی این کارخانه بعد از گذشت یکماه حقوق خود را دریافت نکرده اند. 

 بیرجند: بدلیل قطع شدن بیمه کارگران و نداشتن حداقل امکانات ایمنی و به تعویق افتادن ۵ماه حقوق عقب افتاده خود کارگران کارخانه ریمات پارتکس خراسان جنوبی تولید کننده انواع چوب و ورق نوپان و ام دی اف در مقابل استانداری تجمع اعتراضی بر پا کردند. قابل توجه که این تجمع همراه با خانواده های کارگران بود. 

خانم مریم رجوی در پیام خود به مناسبت روز جهانی کارگر در اردیبهشت ۱۳۹۴ گفتند:

كارگران ايران در شرايطي به چنين رويارويي فزاينده‌يي عليه رژيم حاكم رو آورده‌اند كه از دوران قحطيهاي پس از جنگ جهاني دوم به اين سو، يعني از 70 سال پيش ‌تاكنون، هیچگاه کارگران ایران تا اين پايه گرفتار فقر و سركوب و بي‌‌حقوقي و ناامني شغلي نبوده‌اند.

در پاييز سال گذشته بانک مرکزی رژيم اعلام کرد که هزینه خانوار ایرانی در سال گذشته ۳۱.۴ درصد نسبت به سال ۹۱ افزایش یافته است.

اين وضعيت كه بسياري خانواده‌ها را به زير خط فقر ساقط كرده، در مورد كارگران وخيمتر است.

به اعتراف مقامهاي رژيم، «هم‌اكنون معيشت ۹۰ درصد جامعه كارگري كشور زيرخط فقر بوده و ۱۰ درصد باقيمانده نيز با خط فقر فاصله چنداني ندارند».  از سال ۸۴ تاکنون قدرت خرید کارگران ۷۳ درصد کاهش یافته است. و «شکاف موجود بین دستمزد و مخارج خانوارهای کارگری که بیشتر از ۵۰ درصد کل شاغلان را تشکیل می‌دهند، باعث انجام فعالیتهای اجباری در بازارهای غیررسمی، دلالی، شب کاری، کار پاره وقت و مواردی از این دست برای امرار معاش شده است».

هم‌چنين اگر چه حداقل دستمزد تعيين شده براي كارگران، فاصله زيادي با هزينه واقعي خانوارهاي كارگري دارد، اما «در حال حاضر ۵ میلیون نفر کمتر از حداقلدستمزد مصوب ادارة کار را دریافت می‌کنند و بدون هرگونه بیمه و شناسنامه کاری هستند».